Óþolandi sessunauturinn muldrar tölur út í loftið og nú var hann að enda við að láta braka í puttunum á sér. Ég held hann ætti að reyna að einbeita sér meira að lærdómnum.

Pólitíska hornið
Össur ku hafa boði Ingibjörgu Sólrúnu að taka 5. sæti á öðrum hvorum framboðslista Samfylkingarinnar í Reykjavík. Ég hef mjög blendnar tilfinningar gagnvart þessu. Ég er til dæmis ekki hlynnt því að Björn Bjarnason og Gunnar I. Birgisson sitji í borgar- og bæjarstjórn og á þingi. Það er bara of mikil vinna fyrir einn mann. Það að vera í borga- eða bæjarstjórn er mikil vinna og krefst eljusemi og tíma og það sama má segja um að vera alþingismaður. Mér finnst sem í því að sinna báðum störfunum á sama tíma felist ákveðin lítilsvirðing við kjósendur. Menn eru ekki tilbúinir til að helga sig öðrum hvorum starfsvettvanginum fullkomlega. Að vera borgarstjóri er enn meiri vinna og hætt er við því að ef Ingibjörg væri á þingi myndi hlutverk hennar inna Samfylkingarinnar vera mjög mikilvægt og í því fælist mikil vinna.
Aftur á móti er Ingibjörg mjög hæf og dugleg og gott væri að njóta starfskrafta hennar sem víðast. Sannleikurinn er samt sá að ég vil ekki missa hana úr borgarstjórastólnum alveg strax og ég efast um að Samfylkingin sé tilbúin til að njóta hennar í landsmálunum.
Eitt finnst mér þó þreytandi og það er sífellt tal andstæðinga hennar um að hún hafi lofað að fara ekki út í landsmálin. Hún hefur rétt til að skipta um skoðun eins og annað fólk og ég veit ekki betur en að hæstvirtur Davíð Oddsson hafi farið frá borginni og skilið þar eftir rjúkandi rúst.
Þetta mun allt skýrast á næstu dögum og vonandi verður sátt um málalyktir hverjar svo sem þær kunna að verða.

ESB
Mikið er rætt um það hvort innganga Íslands í ESB verði kosingamál. Ég er farin að halda að svo verði ekki. Menn eru að sjá að það er eiginlega of seint fyrir okkur að ganga í sambandið. Við munum líklega sogas inn í það hvort sem er. Ef við viljum ekki ganga í það þurfum við að spyrna við fæti og það á ekki að gera með því að hæstvirtur Davíð Oddsson móðgi sendimenn ESB í viðræðum. Ég fer bráðum að þurfa að gefa út yfirlýsingu um að ég lýti ekki á Davíð sem fulltrúa minn þar sem hann hefur undanfarið náð að móðga næstum alla í heiminum með dónalegum og gerræðislegum yfirlýsingum um hin ýmsu heimsmál og hagsmunamál Íslands.
Ég vildi óska að við værum í ESB. Þá gæti ég farið í næstum hvaða háskóla sem er í Evrópu án þess að borga himin há skólagjöld. Verð á áfegni væri að lækka en ekki hækka. Við hefðum tekið upp evruna og þá myndi Kárahnjúkavirkjun ekki leiða til vaxta- og vísitöluhækkana í sama mæli og hún mun gera af því að við erum ekki í ESB.
Já þá væri gott að búa á Íslandi.

Ég er mjög óheppin með sessunaut á Hlöðunni í dag. Hann hlustar hátt á tónlist. Klórar sér mikið og borar fjálglega í nefið þegar ég sé til. Ég hef ekkert á móti fólki sem borar í nefið, maður á bara helst ekki að gera það fyrir framan aðra og þá sérstaklega ekki bláókunnugt fólk. Ég þakka fyrir að vera ekki klýgjugjörn, þá væri ég búin að kasta upp.
Ég svaf all hressilega yfir mig í mörgun. Vaknaði ekki fyrren kl. 11:47 þegar afi hringdi. Ég væri eflaust enn sofandi. Lærdómurinn hefur ekki gengið sem skildi. Ég var ekki dugleg í gær enda þreytt eftir prófið. (Núna var hann að ropa) Ég er líka hálf slöpp í dag og afskaplega einmanna því hér er enginn sem ég þekki nema fólkið sem er alltaf á 3. hæð sem ég held ég þekki en ég þekki í raun ekki neitt.
Ég hlakka afskaplega til Coldplay tónleikanna annað kveld en er súr yfir þeirri útsölu sem nú er í gangi. Alltaf gaman þegar manni er refsað fyrir að kaupa miða tímanlega. Ég vona bara að ég geti skemmt mér á tónleikunum en verði ekki að farast úr áhyggjum vegna prófsins daginn eftir. Það ætti að vera í lagi ef ég verð dugleg að læra.

jæja prófi númer tvö er lokið. Það var býsna strembið. Verst var hinsvegar að ég missti af því þegar kennarinn kom inn. Prófið var í sal á 2. hæð í Valsheimilinu. Það er mjög stór salur, nokkrir tugir manna að þreyta próf. Ég sat lengst úti í horni eins langt frá dyrunm og hægt var. Ég heyrði hvorki né sá þegar kennarinn kom inn. Ég var víst ekki ein um það, sú eina sem ég veit að sá hann var stelpa sem sat alveg við dyrnar. Það fannst mér skítt. Að sjálfsögðu náði ég ekki að fara yfir allt efnið þó það væri í raun grátlega lítið. Ég kann ekki að læra um helgar.

Mömmuhornið
Móðir mín hefur miklar áhyggur af því að við séum orðin eins og The Osborns (þetta er undarlega skrifað) af því að ég sé að blokka eins og hún kallar það. Ég hef reynt að sannfæra hana um að ég ræði lítið um fjölskyldu mína hér. Þá stakk hún upp á því að ég myndi auglýsa svona að þeir lesendur síðunnar sem vildu gætu fengið að koma heim og hjálpa henni að þrífa alveg ókeypis. Það finnst mér góð hugmynd því þá þarf ég ekki að gera það. Þeir sem hafa áhuga geta hringt eða sent SMS í síma 697-9896.

Jólahornið
Pottaskefill leit við í Breiðholtinu aðfaranótt mánudags. Hann kom að sjálfsögðu færandi hendi og fengum við systkinin Daim súkkulaðistykki og litlar munnhörpur. Það vakti mikla kátínu hjá mér en bróðir minn var farinn að óska þess að jólasveinninn hefði farið framhjá þegar ég var búin að spila á munnhörpuna í 5 mínútúr samflett. Ég var að reyna að spila lettnesku kalla lagið en gat ekki spilað nema svona 3/4.
Fjölskyldan áætlar að fara að kaupa jólatré á föstudag eða laugardag. Eitthvað verður tréð minna í ár en undanfarið og er ekki örgrannt um að ég hafi áhyggjur af því að ekki komist allt skrautið á tréð. Það verður þó bara að koma í ljós.

Bílahornið
Já drossían er barasta komi í lag. Pabbi gerði við bilunina í hádeginu í gær og kann ég honum góðar þakkir fyrir. Nú bremsar bílinn á öllum hjólum og ekki heyrast lengur brestir þegar ég bakka sem er gott. Það var hinsvegar slæmt að ég þurfti að kaupa bensín áðan fyrir tæpar 3000 kr. Ég er hluti af þessum 15% þjóðarinnar sem hefur ekki efni á að halda jól.

Hræðsluhornið
Ég sem og allir aðrir áskrifendur að póstlista HÍ fékk nokkuð skelfilega tilkynningu í gær. Ráðist var á nemanda í trjágöngunum með eggvopni og hann rændur síðastliðinn fimmtudag kl. 9 árdegis. Nemandinn hlaut minniháttar meiðsl. Hann hafði verið á leið í próf. Ekki fylgdi sögunni hvernig honum hefði gengið í því.
Þetta finnst mér afar alvarlegt. Sjálf labbaði ég um þessi trjágöng tvisvar í seinustu viku. Það er orðið alvarlegt mál þegar menn geta ekki gengið um í Reykjavík að degi til án þess að á þá sé ráðist.

Úti á horni
Úti á horni er jólasveinninn Askasleikir er kom til byggða í nótt

Hjúkk
Eftir að bílinn minn bilaði á fimmtudaginn hef ég varla sofið vegna kvíða útaf væntanlegum viðgerðarkostnaði. Að þessu sinni fór þó betur en á horfðist. Ég og pabbi rifum dekkið undan áðan og eftir að við skruppum í Byko að kaupa 30 mm topplykil (og 90 m af rauðri útiljósaseríu) gátum við náð draslinu í sundur. Í ljós kom að einn bremsuborðinn var orðinn að dufti, þ.e. hann var barasta horfinn og hinn var einnig töluvert eyddur og hafði það valdið hinum miklu óhljóðum sem bílinn gaf frá sér. Þetta er auðveld viðgerð og pabbi ætlar að kaupa nýja borða á morgun svo allt útlit er fyrir að þetta verði komið í lag fyrir þriðjudag.

Klásus
Seinasta klásus í læknadeild Háskóla Íslands lauk á laugardag. Fögnuður hjá hetjunum er sátu hann var að sjálfsögðu mikill og stóð víst gleðin lang fram undir morgun á Hverfisbarnum eins og vera ber. Ég var að hugsa um að skella mér en nennti ekki. Ég hefði þó betur gert það þar sem mér hundleiddist bara heima.

Fyrsta prófinu sem ég tek í Háskóla Íslands er lokið. Það gekk bara mjög vel sérstaklega miðað við að ég svaf eiginlega yfir mig í morgun og mætti næstum of seint og var þar af leiðandi mjög stressuð. Ég róaðist samt við að sjá að ég gat vel svarað fyrstu spuringunni og að prófið líktist mjög söguprófi í MR og mér hefur oftast gengið vel á þeim. Ég svaraði hverri spurningunni á fætur annari og þurfti á endanum að fá auka blöð. Ég vona bara að kennarinn nenni að lesa allt prófið.

Bílahornið
Bílinn minn tók upp á því að bila í gær. Þegar ég var að fara heim af Bókhlöðunni og var að bakka þá heyrðust miklir bresti en það er nú bara hefðbundið. Það versnaði hins vegar þegar ég ætlaði að keyra áfram héldu óhljóðin áfram. Ég stökk út úr bílnum og reyndi að gægjast undir hann til að sjá hvort e-ð væri laust en það var að sjálfsögðu mjög erfitt í myrkrinu. Ég hringdi í pabba og hann ráðlagði mér að keyra bara heim. Ég gerði það og á leiðinni hætti hljóðið að heyrast, kom svo aftur í smá stund og hætti svo aftur. Þetta er mjög dularfullt. Í morgun þurfti ég svo að fá far með mömmu í skólan og við vorum næstum og seinar eins og áður sagði.
Ég vona að þetta sé aðeins smávægileg bilun þar sem ég eða foreldrar mínir höfum varla efni á kostnaðarsömum viðgerðum enda nýbúið að kosta miklu til til að koma beyglunni í gegnum skoðun.
Ef þetta reynist vera mjög dýrt er ég að hugsa um að hafa svona þjóðarátak til að safna fyrir þessu. Það hlýtur að vera hægt. Eða ég neyðist til að fá viðgerðina í jólagjöf, það hljómar aftur á móti ekki sem mjög spennandi valmöguleiki.

Ég fann algjöra snilldar bók á 4. hæð í Hlöðunni, í þjóðfræðideild. Hún heitir The English Gentleman og hefst á kafla sem heitir því skondna nafni Apology. Í þessari sömu hillu voru bækur eins og Drinking in America, dönsk bók um hvernig ætti japönsk teathöfn færi fram og aðrir gullmolar.
Ég fékk líka bréf á þriðjudaginn, það er kannski hæpið að kalla það bréf, það var meira svona bleðill. Hann var frá Þjóðarbókhlöðunni. Þar var verið að tilkynna mér að ég væri komin í vanskil með eina bók sem ég átti að skila 29. nóvember 2002. Það var allt saman satt og rétt. Mér fannst þó heldur merkilegt að ég skildi ekki bara frá emil til að tilkynna mér um þetta brot mitt. Daginn eftir fór ég að sjálfsögðu og skilaði bókinni enda var ég búin að nota hana. Ég var viss um að ég þyrfti að greiða há sekt. Nei, sú var ekki raunin sem betur fer fyrir mig fátækan námsmanninn. Sektin var nefnilega aðeins upp á 20 kr. Hún var sem sagt ekki nóg til að greiða fyrir sendingarkostnaðinn á bréfinu. Ef ég man rétt kostar 45 kr að senda bréf innanlands auk pappírskostnaðar og vinnu og reiknast mér til að tap ríkisins af þessu sé um 25 kr. Það er ekki skrítið að ekki séu til nógir peningar til að reka þetta batterí ef þeim er varið svona. Ég sem kem á Þjóðarbókhlöðuna á hverjum einasta virka degi og stundum um helgar fæ sent bréf heim. Það hefði verið ódýrara að hringja í mig heldur en að senda bréf enda gerir það varla nokkur maður lengur nema bankar af því að þeir eiga svo mikið af peningum og geta eytt þeim í vitleysu.

Fátæktarhornið
Ég hlustaði á endurfluttan þátt Arnþrúðar á Útvarpi Sögu í gær. Í heimsókn hjá henni var kona frá Mærðastyrksnefnd. Hún sagði að á mánudaginn hefðu 124 fjölskyldur fengið úthlutað hjá nefndinni og á miðvikudeginum hefðu þær verið 194. Ef við reiknum með að tveir séu í hverri fjölskuldu gerir það 636 einstaklinga en ef við höfum þrjá í hverri fjölskyldu eru þeð 954 einstaklingar. Það eru nokkuð margir finnst mér. Ef reiknað er með að á höfðuborgarsvæðinu öllu búi 95.000 manns eru það um 1% íbúa sem leita til nefndarinnar í hverri viku. Þá er ótalinn sá fjöldi einstaklinga sem leitar til annarra hjálparstofnana. Auðvitað eru líka alltaf einhverjir sem eru of stoltir til að þiggja gjafir. Mér þykir þetta ansi hreint hátt hlutfall.

Ég er að springa úr monti og sjálfsánægju það vildi þannig til að einn samnemandi minn í fornleifafræði kom að borðinu mínu á Hlöðunni til að ræða málin. Ég spurði um gang mála hjá honum og hann á alveg eftir að skrifa eina heila ritgerð, er ekki einu sinni kominn með heimildir þannig að ég hlýt að vera í ansi hreint góðum málum ef ég klára loka stafsetningarvillu leiðréttingu í kveld og prenta út og skila annarri á morgun í hólfið hjá kennararnum og hinni í prófinu á föstudaginn. Ég er bara þokkalega ánægð með mig. Auk þess er ég búin að vera svakalega dugleg að læra í dag.

Ég segi draumfarir mínar ekki sléttar. Mig dreymdi nebblega í nótt (þ.e. að segja í morgun) að ég væri stödd á Reykhólum þar sem ég bjó milli 7 og 12 ára aldurs. Ég var þó hvorki 7 né 12 ára heldur bara svona um tvítugt og ég leit satt að segja alls ekki út eins og ég. Það er skemmst frá því að segja að ekki var allt með felldu í þessu litla þorpi (enda var þarna komin krá sem er afar hæpið að myndi standa undir sér í 350 manna samfélagi) og ég átti að leysa einhverja ráðgátu sem var í gangi með yfirskilvitlegum vitrunum sem ég fékk í tíma og ótíma. Ég held að þarna sé um að ræða áhrif frá Twin Peaks þáttunum sem ég hef verið að horfa á undanfarið. Eins og venjulega hringdi ákkúrat síminn þegar ég var að komast til botns í málinu og nú fæ ég aldrei að vita endinn.

Ég er afskaplega ánægð með sjálfa mig núna. Það lítur út fyrir að mér muni takast hið ómögulega, þ.e. að skila öllum ritgerðunum sómasamlega úr garði gerðum á skikkanlegum tíma. Í gær leit þetta alls ekki svona vel út. Já þá er bara eftir að læra fyrir prófið á föstudaginn sem er reyndar í ágætum farvegi líka. Gaman þegar allt gengur einhvernvegin nokkurvegin upp (á ekki örugglega að vera eitt en þarna en ekki tvö? Leiðréttingar óskast!) Ég er að hugsa um að skella mér bara í nesti og gæða mér á girnilegum mandarínum og eðaldrykknum Trópí tríó. Þar sem allir eru í prófi eða að far í próf lítur út fyrir að ég neyðist til að fara ein sem er afar leiðinlegt svo ekki sé meira sagt.

Ég er að fara heim. Það verður gaman. Mamma er eflaust í æstu skapi enda áformað að hefja hreingerningu á heimilinu í kveld.
Ég hef verið ágætlega dugleg að læra í dag þegar ég loks drattaðist framúr rúminu og upp á Hlöðu. Ég komst samt ekki yfir nema 60 bls sem er ekki mjög gott. Það lítur samt út fyrir að ég muni ná að klára allar ritgerðirnar á skikkanlegum tíma. Það væri líka asnalegt að gera það ekki þar sem ég er búin að hafa síðan um miðjan september til að gera þær. Já það er ekki kennurunum að kenna að ég er í tímahraki.

Eins og áður sagði skellti ég mér á tónfund í gær. Ég ætlaði að sjá Hildi vinkonu mína sem ég er búin að þekkja síðan hún fæddist tæpu hálfu ári á eftir mér spila á píanó. Það hljóp aldeilis á snæri hjá mér því að ég þekkti nánast alla sem voru að spila á tónfundinum, Heiða Njóla, Alexandra, Ingileyf og Kolbeinn Tumi voru öll að koma fram. Þau stóðu sig öll með ágætum.
Ég lofaði Alexöndru víst að koma með gagnrýni og hér kemur hún.
Heiða Njóla spilaði mjög skemmtilegt verk eftir Haydin á afar fallegan hátt. Spilamennska hennar var þrungin tjáningu og greinilega kom fram að hún hefur stundað píanónámið af kappi.
Næst á svið var Hildur. Hún spilaði heillandi verk eftir Grieg, Horfnir dagar. Blæbrigðarík spilamennska hennar og ástríða fyrir verkinu skilaði sér sérlega vel.
Þá spilaði Alexandra óvenju skemmtilegt verk, Rodeo við undirleik Heiðu Njólu. Ég hef mjög sjaldan heyrt svona verk leikin á fiðlu og aldrei nema í útvarpi eða þessháttar. Bæði Alexöndru og Heiðu tókst vel að túlka groddalega og glettnislegt inntak verksins og sérlega skemmtilegt var að sjá hvernig Alex glotti þegar músíkin var fjörugust.
Ingileif er ung að árum en afar góður píanisti. Hún er með mér (og fleirum) í MR kórnum og mun leika undir á jólatónleikunum í ballöðunni Ó, helga nótt. Hún lék skemmtilegt verk eftir Mozart og gerði það fallega og af tilfinningu þó að henni hafi örlítið fatast í byrjun.
Seinastur var svo Kolbeinn Tumi og lék hann verk eftir Rachmaninoff (ekki alveg örugg á stafstningunni). Mig minnir að ég hafi heyrt hann spila þetta verk áður en þó er ég ekki viss hvar það ætti að hafa verið. Líklega á einhverjum MR-tónleikum. Tumi spilaði þetta áhirfamikla verk á áhrifamikinn hátt og rak glæsilegan endahnút á skemmtilegan tónfund þar sem mér veittist sú óvænta ánægja að hlusta á skólasystkini mín úr Menntaskólanum spila.
Þess ber að geta að nokkrir aðrir hljóðfæraleikarar léku á tónfundinum og stóðu sig ágætlega.

Ég held ég ætti að hætta þessu jólastússi. Mig langar eiginlega ekki í neitt sérstakt í jólagjöf. Aftur er ég efins um hvort það sé gott eða slæmt. Það gæti þýtt að ég mig skorti ekkert og ég sé þar af leiðandi afskaplega hamingjusöm (ég er ekki alveg sannfærð um það, ekki það að ég sé eitthvað sérstaklega óhamingjusöm) eða þá að ég sé bara svo leiðinleg að mér detti ekkert í hug. Þetta er ráðgáta.

Ég er ekki nógu ánægð með litinn á bakgrunninum hjá mér. Ég hyggst legga höfuðið í bleyti yfir hátíðarnar og reyna að breyta þessu eitthvað.

Það voru allir í prófi í dag nema ég. Ég veit ekki hvort það er gott eða slæmt. Ég hallast að því að það sé slæmt. Já vesalings læknisfræði og lögfræðinemarnir þreyttu próf í dag. Vonandi gekk það sæmilega. Ég er mjög fegin að vera hætt í læknisfræði. Ein spurningin var um hryggskekkju við háls axlir eða e-ð svoleiðis bla bla. Ég er viss um að ég hefði ekki getað svarað henni. Ég er að hlusta á jólalög á fullu, er að vinna í að koma safni heimilisins inn á tölvuna, verst hvað allir diskarnir eru rispaðir og kámugir, það veldur miklum vandræðum.
Ég er gerðist svo djörf að kaupa eina jólagjöf síðastliðinn föstudag. Hún er handa mömmu. Þá á ég eiginlega bara eftir að finna eitthvað handa pabba. Það er nú alltaf höfðuverkur enda hefur maðurinn dýran smekk, rándýr áhugamál og ég er búin að gefa honum geisladisk síðastliðin 3 ár held ég svo það er ekki alveg málið. Allir sem hafa góðar hugmyndir geta sent mér emil eða commentað.

Eflaust voru einhverjir farnir að halda að ég hafi verið dáin úr ófrábærleika en sú er þó ekki raunin. Ég gerði ekkert skemmtilegt um helgina, það var leiðinlegt. Ég lærði samt helling en ekki jafn mikið og ég hefði viljað. Ég er ekki en búin með ritgerðirnar mínar og það fer að líða að skiladegi og dómsdagur nálgast einnig þar sem ég fer í fyrsta prófið á föstudaginn. Að venju er ég ekki búin að læra nóg. Það er mjög slæmt. Í dag ætla ég að fara að sjá Hildi vinkonu mína spila á tónfundi í Tónlistarskólanum í Reykjavík en ég hef næstum aldrei séð hana spila á píanóið og samt er hún komin á 7. dtig. Við spiluðum reyndar einu sinni saman fyrir langa löngu en það er ekki alveg það sama.

Ég var ekki frábær í gær og það lítur út fyrir að ég verði það ekki heldur í dag

Ég var að lesa alveg hreint ansi góða grein á kreml.is áðan mæli með henni.
Þeir sem hafa áhuga geta þrýst hér

vhú ég var að lesa á strik.is að Karl Th. Birgisson væru að gefa út bók Orð í eyra - óumbeðnar athugasemdir það langar mig voða mikið að lesa

Í dag er slagveðursrigning og kolniðamyrkur. Í dag hefðu allir á Íslandi átt að fá frí til að vera heima og drekka kakó og lesa góða bók.
Í dag ætlaði ég að vakna snemma.
Í dag vaknaði ég snemma, nánartiltekið kl 4:45 eftir að hafa sofið í svona 10 mínútur.
Í dag lít ég þreytulega út.
Í dag fékk ég ekki borð á Hlöðunni en ég er amk með stól.
Í dag ætla ég að skila ritgerð minni um vestnorræna gripi.
Í dag ætla ég að klára ritgerð mína um Dyflinni á 10. og 11. öld.
Í dag ætla ég einnig að klára ritgerð um upphaf landbúnaðar í Evrópu.
Í dag ætla ég að vera frábær.

Ég gafst upp á Hlöðunni og fór bara að keyra um bæinn. Mér er samt sem áður fyrirmunað að skilja afhverju það er ekki hægt að hafa það mörg borð, stóla og bílastæði að svona megnið af þeim sem vilja geti lesið á Bókhlöðunni eða í örðum byggingum Háskólans. Það eru ekki allir svo heppnir að geta lesið heima hjá sér. Ég á til dæmis mjög lítið herbergi, inni í því er hinsvegar mjög stórt og afar freistandi rúm en skrifborð á stærð við frímerki. Afhverju lærirðu ekki inni í eldhúsi kynni þá einhver að segja. Þannig er mál með vexti að ég á bróður. Hann er oftast búin í skólanum snemma og þá kemur hann heim, oftast með einhvern vin sinn og þeir fara að spila töluvuleiki. Eins og allt vitiborið fólk veit þá eru tölvuleikir verkfæri djöfulsins og þar sem bróðir minn hefur nýlega eignast sérlega óþolandi leik með gífurlegum skothvellum og tilheyrandi sírenuvæli er ómögulegt að læra við okkar annars ágæta eldhúsborð.

Ég lærði sem sagt ekkert í dag sem er sérlega slæmt. Ég er þó búin að skila einu verkefni sem ég vann ásamt Hákoni samnemanda mínum í fornleifafræði.
Auk þess var ég að enda við að prenta út alveg hreint frábæra ritgerð sem ég ætla að skila á morgun.

Ég var að mæta á Hlöðuna, það er ekkert sæti laust ekki einu sinni í stól án borðs. Ég vildi að ég gæti vaknað á morgnana, þá væri þetta vandamál ekki til staðar.

Hér með yfirlýsist að þetta svo kallaða internet er bara hundleiðinlegt. Þá bið ég nú frekar um góða bók.
Þegar ég er búin að skoða mbl.is sem nota bene verður morknari með hverjum deginum sem líður, kreml.is sem er alltaf snilld en það tekur ekki nema 5 mín að lesa hana á hverjum degi, strik.is sem hefur ekki alveg verið að standa sig í stykkinu undanfarið og þær fimm bloggsíður sem ég skoða svona um það bil daglega þá er bara allt búið. Það er ekkert vit á þessu alneti, bara vitleysa.
Ég ætla að fara að hlaða niður jólalögum og leggjast í þunglyndi.
Mig langar heim en ég get ekki farið heim því ég er búin að vera ömurlega löt í dag og ég á eftir að þrífa í vinnunni og prenta út ljóta ljóta ritgerð og það er svo sem ekkert að gera heima. Mamma á örugglega eftir að láta mig þrífa eða eitthvað álíka leiðinlegt. Böh

Ég vildi óska að fólk væri óhræddara við að skrifa í commentin.
Allt er vel þegið, þó finnast mér brandarar bestir.

Ætli ég geti beðið mömmu að senda mér fiskibollur í tómatsósu til mín í gegnum emil eða með leigubíl?

Jæja ég er búin að skila uppkasti að einni ritgerð í viðbót og nú er bara ein eftir, verst að það er erfiðasta ritgerðin.
Ég var að blaða í Ensk-íslenskri orðabók með alfræðilegu ívafi áðan og rakst þá á skammstöfunina W.C.
Skýringin var water closet. Það þykir mér skrítið, ég hélt alltaf að þetta tengdist eitthvað salernum en svo virðist ekki vera. Svona er nú heimurinn skrítinn.

Ég sá Betu rokk áðan hérna á Bókhlöðunni. Ég gleymdi veskinu mínu heima af því að það var í vasanum á kápunni minni og ég nennti ekki að fara í kápunni af því að það var ekki kalt úti. Ég get þessvegna ekki keypt mér neinn snæðing og bölva því nú í sand og ösku að ég skuli ekki hafa nennt að grípa svo sem eins og tvær mandarínur með mér í nesti. Það leggst alltaf allt á eitt í þessu lífi.

Ég missti út út mér í gærkveldi þegar bróðir minn spurði mig hvað blogg væri að ég bloggaði. Það er ég ekki viss um að hafi verið sniðugt. Hann vildi endilega fá að vita veffangið á blogginu mínu en að sjálfsögðu neitaði ég að gefa það upp enda núbúin að horfa á hinn stórgóða þátt Alias. Þá sagðist hann bara ætla að leita það því á leit.is og ég bölvaði sjálfri mér fyrir að hafa asnast til að skrá bloggið mitt þar. Vonandi á leit.is eftir að hrynja.

Ég pantaði mér tíma í klippingu í gær. Þar sem fjárráð mín eru afar takmörkuð mun þetta þýða að fjölskylda mín fær engar jólagjafir þetta árið. Ég er að hugsa um að gefa þeim svona inneignarnótu um að þau megi bjóða mér í bíó, leikhús, út að borða eða eitthvað annað svoleiðis skemmtilegt. Ég er samt ekki viss um að það fái neitt mjög góðar undirtektir. Auk þess er ég þegar búin að gefa bróður mínum einhverja Tae Kwon Do bók og það er kannski ósanngjarnt að hann fái einn gjöf.

Ég er búin að velta mikið fyrir mér hvort ég eigi að nenna að senda jólakort þetta árið. Venjulega sendi ég svona 20 en fæ svona 5 til baka. Reyndar reikna ég aldrei með að fá kort frá þeim strákum sem ég sendi enda vita allir að strákar nenna aldrei að gera neitt.

Ég held að það sé bara allt að verða vitlaust. Svo virðist sem gaurinn sem braust inn í bílinn hennar móður minnar á aðfaranótt sunnudags hafi skilað bílskúrshurðaopnaranum sem hann stal úr hanskahóflinu. Mamma fann opnarann fyrir utan bílskúrinn í morgun. Við erum að tala um mann sem kippir sér ekki upp við að valda tugþúsunda tjóni með því að brjóta rúðu en skilar svo bílskúrshurðaopnaranum sem er einskis virði.
Ef einhverjum detta einhverjar snilldarlegar skýringar á þessu fyrirbrigði þá er ég meira en tilbúin að hlusta.

Eitthvað klikkaðist klikkið en það er kannski bara eins gott. Ég er farin út í bakarí með Vöku, við höfum margt að spjalla.

Ekki nóg með það að ég sé Halldór Ásgrímsson heldur er ég líka lesbíska karlkona ef marka má afar skemmtilega könnun á heimasíðu Eddu miðlunar. Þeir sem vilja kynna sér minn karllega heila frekar geta klikkast hér.

Ég er líka búin að setja aðventuljós í gluggan á herberginu mínu og ég afrekaði það í gær að setja jólasængurfötin á rúmið mitt. Ég verð samt að þrífa í herberginu mínu áður en frekari skreytingar geta farið fram held ég.

Ég er líka Halldór Ásgrímsson ligga ligga lá!

Þetta finnst mér sérstaklega fyndið



NATO-fundir eru frábærir, því þá finnst þér þú ekki vera lítill og áhrifalaus lengur. Stundum finnst þér samt að hinir NATO-ráðherrarnir líti niður á þig vegna þess að Ísland á engan her.
Mikið væri gaman að eiga her...



Taktu "Hvaða stríðsæsingamaður ert þú?" prófið

Jæja, ég er komin á Bókhlöðuna. Ég var svo óheppin að sofa yfir mig, það voru stór mistök. Hér eru öll borð upptekin, öll fíflin sem hafa ekkert nennt að læra í allan vetur eru mætt, mér finnst að ég ætti að hafa forgang í ljósi þess að ég hef komið hingað nánast á hverjum einasta degi í allan vetur en það er ekki svo. Þetta var mjög viðburðarík helgi en flestir viðburðirnir voru svona frekar leiðinlegs eðlis svo ég nenni ekki að tala um það. Reyndar voru ótrúlega mögnuð norðurljós á aðfaranótt sunnudags um eittleytið, ég hef varla séð annað eins amk ekki innan borgarmarkanna.
Ég hafði það af í gærkvöldi að byrja á öðru bindi blikktrommunar og las alveg 10 blaðsíður, það var svo sem ágætt.

Jæja ég ætla að fara að sökkva mér í þunglyndi yfir almennum aulaskap mínum.